Portretten maakt Cora Tamarinof ook wel eens. Zeker op de donderdagavonden van kunstenaarsvereniging Het Palet, waar ze al vijftien jaar lid van is. Dan is er modeltekenen is en doet ze gewoon mee. Maar ze vindt zichzelf geen portrettekenaar. 'Ik doe het wel eens en vind het wel leuk om te doen, maar geef me geen opdracht om een portret te maken. Dat is nog in ontwikkeling.'

In haar doeken ontbreken de mensen juist meestal. Want ze schildert bij voorkeur landschappen en zo nu en dan een stilleven. 'Mensen verstoren de rust erin,' zegt ze. 'Het is ook zo illustratief, een mannetje of een hond erin. Dat hoeft voor mij niet. Vooral de rust in het landschap spreekt mij aan. Er gebeurt dan helemaal niets.'

Het palet

Regelmatig trekt ze alleen of met andere leden van Het Palet de natuur in. Schetsboekje en camera mee, om tekeningen en foto's te maken die ze later in haar atelier kan uitwerken. 'De IJssel en de omgeving ervan vind ik prachtig,' vertelt ze. 'Ik ben er geboren. Als ik in het westen ben geweest en ik kom weer thuis, voel ik me echt weer thuis. Ik vind de rust in de omgeving heerlijk. Ik houd niet van al die drukte.' Niet dat ze alleen maar in de regio werkt. Ze aquarelleert en schetst ook veel tijdens vakanties. Haventjes in Griekenland en Franse landschappen en olijfgaarden zijn te zien in haar schilderijen.

Bootjes

Ze is vaak aan het Zwarte Water te vinden, 'Want daar liggen bootjes. Ik ben gek op bootjes, daar kom ik steeds op terug. Ik ben er mee opgegroeid in Kampen. Heb altijd plezier in boten gehad en was altijd op het water. Ik roei nog altijd wel. De waterkant trekt toch altijd weer.' Vooral de eenvoud van de boten vindt ze interessant om te schilderen. 'Hier', wijst ze op een doek, 'de eenvoud van zo'n oud roeibootje en die scheepsvorm - dat vind ik gewoon mooi.'

Urker kotters, Griekse bootjes, scheepjes aan het Zwarte Water - overal maakt ze ter plekke schetsen van. In haar atelier 'interpreteert' ze die schetsen. 'Natuurlijk is de kleur niet echt zoals het in het echt is. Die ontstaat door verf te mengen. Ik schilder heel erg in toon. In diverse gradaties van dezelfde kleur, van licht naar donker. Sommige mensen vinden mijn doeken somber. Ikzelf noem het liever sober. Ik ben helemaal niet somber.

Ervaring

Haar werk doet wat impressionistisch aan, sommige landschappen lijken op Cézanne. 'Dat vind ik zelf ook heel mooi, maar ik schilder niet bewust in een bepaalde stijl. Het ontstaat toevallig. Als je zo'n landschap ziet, laat je meer weg dan er eigenlijk is. Je abstraheert. Als je alle details gaat schilderen, krijg je meer een illustratie of een foto.'

Ze schildert al jaren, voornamelijk omdat ze het zo leuk vindt om te doen. Verkopen heeft niet haar prioriteit. 'Dan kan ik alleen bloemen gaan schilderen. Dat doe ik niet. Ik schilder wat ik zelf mooi vind.'

Dat heeft haar in de loop der jaren een flinke berg ervaring opgeleverd. 'Je krijgt toch gevoel voor compositie. Ik fotografeer ook veel en dat heeft net als tekenen veel met compositie te maken. Met kleur en vlakverdeling ook. Als je kijkt, ben je in feite al een compositie aan het maken. Eenmaal buiten, kijk ik al in kadertjes. 'Dat hoekje doe ik', denk ik dan.' Een diaraampje gebruikt ze daar wel eens hulpmiddel bij.

Precies zo kijkend in vierkantjes loopt ze ook op vakantie rond. Overal speurend of er iets te schetsen valt. 'Of dan nog wel vakantie is? Juist! Mijn schetsboek gaat altijd mee in de rugzak. Ook straks weer naar Frankrijk. Daar wat minder water, dus wat minder boten. Maar die huizenbouw is zo lekker ruig en de glooiende landschappen zo prachtig, met al die kleurvlakken. Zie ik een mooi plekje, dan wil ik tekenen. Min man moet dan maar even boek lezen of iets anders doen Want juist dan heb ik de rust om te werken.'

Schilderijen van Cora Tamarinof zijn te zien op de site http://www.coratamarinof.nl